supinum
іменник середній
Походження
frå latin, av supinus, opphavleg ‘bøygd attover’Значення та вживання
- i latin: bøyingsform av verbet, brukt til å uttrykkje føremål eller omsyn
- i norsk: verbalform som saman med hjelpeverbet ‘ha’ blir brukt til å lage dei samansette tempusa presens perfektum og preteritum perfektum, og som har same form som nøytrum av perfektum partisipp
Приклад
- i setninga ‘ho har øydelagt sykkelen’ er ‘øydelagt’ supinum