Nynorskordboka
bunke 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein bunke | bunken | bunkar | bunkane |
Opphav
norrønt bunki ‘skipslast’Tyding og bruk
stabel (1) av papir, bøker eller liknande
Døme
- ein bunke med gamle blad
Faste uttrykk
- snu bunkengjere det same som ein har gjort før;
byrje frå byrjinga igjen- lærarar som snur bunken;
- politiet snudde bunken for å sikre seg alle spor