Nynorskordboka
stadig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| stadig | stadig | stadige | stadige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| stadigare | stadigast | stadigaste |
Opphav
norrønt stǫðugr ‘som står fast’; av staTyding og bruk
- ikkje skiftande;fast, jamn, stendig stø (3, 1)
Døme
- vêret har vore stadig i haust;
- ein stadig og påliteleg arbeidskar
- hyppig, ofte
Døme
- vere ein stadig gjest i teateret;
- bli seinka av stadige avbrot
- som ikkje endrar seg;konstant, vedhaldande
Døme
- gå i ein stadig gledesrus
- brukt som adverb: med korte mellomrom;jamt, regelbunde
Døme
- han kjem stadig på besøk;
- det skjer stadig ulykker
Faste uttrykk
- stadig vekk
- jamnleg, ofte
- ho er stadig vekk å høyre på radioen;
- det kjem nye produkt i handelen stadig vekk
- framleis, enno
- eg hang ut kleda i går kveld, og dei heng der stadig vekk
- støtt og stadigheile tida;
jamnleg, ofte- han er støtt og stadig på stadion