Nynorskordboka
sirkus
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit sirkus | sirkuset | sirkus | sirkusa |
Opphav
frå latin ‘krins, sirkel’Tyding og bruk
- avlang veddeløpsbane i det gamle Roma
- (framsyning i) rund bygning eller telt der akrobatar, dressørar og opptamde dyr, klovnar osv. syner kunstane sine
Døme
- gå på sirkus
- omreisande selskap av personar og dyr som opptrer på sirkus (2)
- leven, oppstyr, vilt ståk
Døme
- det var eit sirkus utan like