Nynorskordboka
politur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein politur | polituren | politurar | politurane |
Opphav
frå latinTyding og bruk
- væske til polering (1)
Døme
- polituren var skala av
- i overført tyding: ytre danning, fine manerar;jamfør polere (2)
Døme
- han manglar politur