Nynorskordboka
personifisere
personifisera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å personifiseraå personifisere | personifiserer | personifiserte | har personifisert | personifiser! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| personifisert + іменник | personifisert + іменник | den/det personifiserte + іменник | personifiserte + іменник | personifiserande |
Походження
gjennom tysk, frå fransk; frå latin , av persona ‘person’ og -ficere ‘gjere’Значення та вживання
- la noko livlaust, upersonleg eller abstrakt få menneskelege drag
Приклад
- i åsatrua er naturkreftene personifiserte
- brukt som adjektiv:
- den personifiserte vondskapen