Nynorskordboka
nemne 2
nemna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å nemnaå nemne | nemner | nemnde | har nemnt | nemn! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| nemnd + substantiv | nemnt + substantiv | den/det nemnde + substantiv | nemnde + substantiv | nemnande |
Opphav
norrønt nefna; av namnTyding og bruk
- seie (namnet på);rekne opp
Døme
- nemne nokon ved namn;
- eg vil ikkje nemne namn;
- han nemnde ikkje eit ord om det;
- kan du nemne dei rekneartene du kjenner til?
Døme
- eg skal nemne saka for henne;
- problemet er ikkje nemnt i boka;
- som nemnt ovanfor er dette eit viktig argument
Faste uttrykk
- ingen nemnd, ingen gløymdvending brukt i takketale eller liknande der ein takkar ei gruppe utan å namngje nokon einskild
- nemne opppeike ut til dømes eit utval eller ei verje
- nemne påymte om