Nynorskordboka
koppel
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit koppel | koppelet | koppel | kopla |
Походження
gjennom lågtysk; frå latin copula ‘band’Значення та вживання
- reim eller lekkje som bind saman halsbanda på hundar
Приклад
- kvelpen drog i koppelet
- par eller flokk av hundar som er bundne saman med koppel (1)
- i overført tyding: gruppe, gjeng, klikk
Приклад
- eit heilt koppel av motstandarar