Nynorskordboka
konfirmere
konfirmera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å konfirmeraå konfirmere | konfirmerer | konfirmerte | har konfirmert | konfirmer! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| konfirmert + іменник | konfirmert + іменник | den/det konfirmerte + іменник | konfirmerte + іменник | konfirmerande |
Походження
av latin confirmare ‘stadfeste’Значення та вживання
- om prest: halde konfirmasjon (2)
Приклад
- det var same presten som både døypte og konfirmerte meg
- i passiv: få stadfesta dåpspakta si i ein kyrkjeleg seremoni eller gå gjennom ein liknande ikkje-kyrkjeleg seremoni som overgang til vaksenlivet
Приклад
- eg skal konfirmerast til våren
- i jus: stadfeste ei lov, føresegn eller liknande
Приклад
- konfirmere eit testament
Фіксовані вирази
- konfirmere segstadfeste dåpspakta si i ein kyrkjeleg seremoni eller gå gjennom ein liknande ikkje-kyrkjeleg seremoni som overgang til vaksenlivet