Nynorskordboka
konfirmasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konfirmasjon | konfirmasjonen | konfirmasjonar | konfirmasjonane |
Opphav
gjennom tysk, frå latin ‘stadfesting’; jamfør konfirmereTyding og bruk
- kyrkjeleg seremoni der ungdomar etter ei opplæringstid stadfester dåpspakta
- alternativ ikkje-kristen seremoni som markerer overgangen frå barndom til vaksenliv
- i jus: offisiell stadfesting
Døme
- konfirmasjon av testament
Faste uttrykk
- borgarleg konfirmasjonnemning for humanistisk konfirmasjon, brukt fram til 2005
- humanistisk konfirmasjonfrå 2005: humanetisk seremoni og opplæringstid for ungdom som ønskjer eit alternativ til kyrkjeleg konfirmasjon;
jamfør borgarleg konfirmasjon - stå til konfirmasjonla seg konfirmere (2)