Nynorskordboka
kjetting
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kjetting | kjettingen | kjettingar | kjettingane |
Opphav
av nederlandsk ketting, av keten ‘kjede’Tyding og bruk
- grov kjede av jern eller stål;lekkje av jernringar
Døme
- døra var stengd med kjetting og hengjelås
- remse av kjetting (1) til å setje utanpå bilhjul for å gje veggrep på is eller snø
Døme
- leggje på kjetting