Nynorskordboka
indikativ
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein indikativ | indikativen | indikativar | indikativane |
Походження
av latin (modus) indicativus, av indicare; jamfør indikereЗначення та вживання
- i grammatikk: modus (1) som uttrykkjer at ei ytring skal tolkast som ei konstaterande eller forteljande utsegn eller som eit direkte spørsmål; jamfør imperativ (1 og konjunktiv
Приклад
- ‘syklar’ og ‘handla’ er verb i indikativ;
- verbet står i indikativ
- verb som er bøygd i indikativ (1)