Nynorskordboka
impuls
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein impuls | impulsen | impulsar | impulsane |
Opphav
av latin impulsus ‘støyt, tilskunding’, av impellere ‘støyte til, skuve fram’Tyding og bruk
Døme
- ho handla på rein impuls
- idé eller inspirasjon som set i gang ei utvikling eller ein prosess
Døme
- reise ut og få nye impulsar;
- det nye miljøet gav dei mange nye impulsar
- kort støyt av elektrisk energi;
- i fysikk: produkt av ei kraft og tida ho verkar;