Nynorskordboka
heimel 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein heimel | heimelen | heimlar | heimlane |
Opphav
norrønt heimild, av heimr ‘heim’, jamfør heimill adjektiv ‘som ein har rett til å ha’; av heim (1Tyding og bruk
- (dokument som gjev) full rett til noko eller lovleg eige av noko
Døme
- ha heimel på noko
- rettsgrunnlag, løyve (1, 2)
Døme
- vedtaket har heimel i § 9;
- lova gjev heimel for dette
- kjelde for opplysning;prov for påstand
Døme
- eit gammalt diplom var den viktigaste heimelen hans