Nynorskordboka
gryn
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit gryn | grynet | gryn | gryna |
Opphav
norrønt grjón; samanheng med grjot og grus (1 , opphavleg ‘noko knust’Tyding og bruk
- (grovknust eller pressa) korn utan skal
Døme
- koke graut av gryn
- som etterledd i ord som
- byggryn
- havregryn
- semulegryn
- kornliknande partikkel
- liten bit;
Døme
- kvart eit gryn;
- ikkje eit gryn
- lite barn
Døme
- dette vesle grynet
- pengar
Døme
- ha mykje gryn;
- bruke opp gryna