Nynorskordboka
grus 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein grus | grusen | grusar | grusane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med grut og grynTyding og bruk
masse av småstein eller knuste korn (4) frå større steinar (med kornstorleik mellom 2 og 60 mm);
naturleg blanding av sand og småstein
Døme
- leggje grus på vegen;
- fotballkampen går på grus
Faste uttrykk
- i grusi ein tilstand av øydelegging;
i ruinar- mange hus vart lagt i grus;
- heile kyrkja fall i grus;
- livet deira er lagt i grus