Nynorskordboka
arve 2
arva
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å arvaå arve | arvar | arva | har arva | arv!arva!arve! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| arva + іменник | arva + іменник | den/det arva + іменник | arva + іменник | arvande |
Походження
av arv; jamfør erve (2Значення та вживання
- få (noko) til eige frå (avliden) person
Приклад
- arve ein formue;
- arve trona etter mora si;
- arve klede
- få, ta over
Приклад
- arve mange problem frå den førre regjeringa
- få overført eigenskapar eller særmerke (gjennom kjønnsceller) frå opphavsindivid
Приклад
- arve nasen til faren og humøret til mora
Фіксовані вирази
- arve nedla gå i arv;
gje i arv- huset blir arva ned til neste generasjon;
- ord som er arva ned