Nynorskordboka
arve 2
arva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å arvaå arve | arvar | arva | har arva | arv!arva!arve! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| arva + substantiv | arva + substantiv | den/det arva + substantiv | arva + substantiv | arvande |
Opphav
av arv; jamfør erve (2Tyding og bruk
- få (noko) til eige frå (avliden) person
Døme
- arve ein formue;
- arve trona etter mora si;
- arve klede
- få, ta over
Døme
- arve mange problem frå den førre regjeringa
- få overført eigenskapar eller særmerke (gjennom kjønnsceller) frå opphavsindivid
Døme
- arve nasen til faren og humøret til mora
Faste uttrykk
- arve nedla gå i arv;
gje i arv- huset blir arva ned til neste generasjon;
- ord som er arva ned