Nynorskordboka
erve 2
erva
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å ervaå erve | erver | ervde | har ervt | erv! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| ervd + іменник | ervt + іменник | den/det ervde + іменник | ervde + іменник | ervande |
Походження
norrønt erfa; av arvЗначення та вживання
- få noko til eige frå avliden person gjennom slektskap eller testamente;overta noko frå nokon som ikkje lenger bruker det;
Приклад
- erve garden etter foreldra;
- erve ein ring frå ei tante;
- ho ervde dei fleste kleda sine frå storesystera
- biologisk få overført eigenskapar eller særmerke frå foreldre eller frå individ som forplantar seg;
Фіксовані вирази
- erve nedla gå i arv
- erve ned skikkar og tradisjonar;
- bustaden kan ervast ned