Nynorskordboka
erobre
erobra
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å erobraå erobre | erobrar | erobra | har erobra | erobr!erobra!erobre! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| erobra + іменник | erobra + іменник | den/det erobra + іменник | erobra + іменник | erobrande |
Походження
av tysk erobern, opphavleg ‘få overtaket’Значення та вживання
- ta over eit geografisk område med fysisk makt;
Приклад
- erobre ei festning;
- erobre eit land
- vinne makt eller kontroll over noko
Приклад
- erobre eit mandat;
- ho erobra førsteplassen;
- dei største artistane erobrar hitlistene i alle land
- få til å elske seg;forføre
Приклад
- ho erobra mange menn;
- han ynskte å erobre hjartet hennar