Nynorskordboka
diskonto
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein diskonto | diskontoen | diskontoar | diskontoane |
Opphav
gjennom tysk, frå italiensk (di)sconto; jamfør diskontereTyding og bruk
- rente fram til forfallsdagen som blir dregen frå den summen ein veksel (eller eit anna verdipapir) lyder på når han blir omsett
- prosentsats som diskonto (1) blir rekna ut etter;
Døme
- Noregs Bank sette opp diskontoen