Bokmålsordboka
kor
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| et kor | koret | kor | korakorene |
Походження
norrønt kórr, gjennom middelalderlatin; fra gresk khoros ‘dans med korsang’Значення та вживання
- gruppe som synger en- eller flerstemmig
Приклад
- et blandet kor;
- en komposisjon for kor og orkester
- bakgrunnssangere for en vokalist
- i pop- og jazzmusikk: improvisert spill
Приклад
- kjøre kor
- flokk som sier noe samtidig
Приклад
- si noe i kor
- musikkstykke for kor (1);
Приклад
- alle sang med på koret
- del av kirke der alteret står (og der kirkekoret ofte har sin plass)
Приклад
- presten står framme i koret
- i antikken: personer som opptrådte med sang og dans;personer som ledsaget handlingen i et drama med sang og dans