Bokmålsordboka
indikativ
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en indikativ | indikativen | indikativer | indikativene |
Походження
av latin (modus) indicativus, av indicare; jamfør indikereЗначення та вживання
- i grammatikk: modus (1) som uttrykker at en ytring skal tolkes som et konstaterende eller fortellende utsagn eller som et direkte spørsmål;jamfør imperativ (1, konjunktiv og optativ
Приклад
- ‘sitter’ og ‘spiste’ er verb i indikativ;
- verbet står i indikativ
- verb bøyd i indikativ (1)