røyst
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt raust, samanheng med rausa ‘snakke’Tyding og bruk
- lyd som kjem frå taleorgana til menneske eller dyr;
Døme
- han har ei djup røyst;
- røystene frå distriktet må bli høyrde;
- røysta frå samvitet plaga henne dag og natt
- som etterledd i ord som
- kvinnerøyst
- forteljarrøyst
- songrøyst
- (person eller instrument som har eit) eintonig parti i samsong eller samspel;
Døme
- ein song for fire røyster
- som etterledd i ord som
- altrøyst
- barytonrøyst
- tenorrøyst
- votum som blir gjeve ved avrøystingar eller val;
Døme
- framlegget vart vedteke mot ti røyster
- som etterledd i ord som
- dobbelrøyst
- førehandsrøyst
- neirøyst