ryttar
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk; truleg av mellomalderlatin rutarius ‘landevegsrøvar’, samanheng med II ruteTyding og bruk
- (konkurranse)syklist
Døme
- sykkelryttar
- før:
- hjulryttar – soldat som tok seg fram på sykkel
- liten overbygning eller lite tårn på taket av bygning
Døme
- takryttar