Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

tukl

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å tukle;

Døme

ha mykje tukl

tukle

tukla

verb

Opphav

norrønt þukla; av tukke (

Tyding og bruk

ta på eller manøvrere med fingrane;
fingre, fikle, plukke (3), klusse (2)
Døme
- tukle med geværet;
- sitje og tukle med håret sitt
i overført tyding: forandre til det verre;
øydeleggje
Døme
- tukle med naturen;
- dessverre vart lova tukla med
ta på med ein seksuell hensikt;
tafse (2, 2), klå (2)
Døme
- tukle med seg sjølv;
- ho ville ikkje bli tukla med