Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

substantiv hankjønn

detaljert skildring av eit geografisk område;

terrengtilhøve, busetnad, kommunikasjonar og liknande i eit landområde

substantiv hankjønn

av latin natura ‘fødsel’; jamfør norrønt náttúra

landskap som ikkje er skapt av menneske, som har eit plante- og dyreliv, og som kan skildrast ut frå topografi, klima og liknande;
til skilnad frå byar, parkar, gardar og liknande
Døme
- rein og urørt natur;
- kome seg ut i naturen;
- vern om naturen;
- oppleve den storslåtte naturen
den sanselege eller materielle verda som heilskap, den ytre røynda;
til skilnad frå den åndelege eller indre verda
Døme
- lovene i naturen
noko opphavleg, uutvikla, lite påverka av menneska; motsett kultur
Døme
- attende til naturen;
- kamp mellom natur og kultur
medfødd eller opphavleg knippe eigenskapar ved ei gruppe, ein person, ein ting eller eit fenomen;
vesen, eigenart, grunnhått, drift (3);
jamfør menneskenatur
Døme
- høna er frå naturen si side aktiv
karakteristisk måte å te seg på hos eit levande vesen, typisk med individuelle skilnader i ei gruppe;
legning, sinnelag, temperament, gemytt, lynne
Døme
- av natur er eg rastlaus

liggje i sakas natur
vere gjeve av naturlege tilhøve
det ligg i sakas natur at frivillig arbeid ikkje er noko vi kan påleggje folk
tre av på naturens vegner
trekkje seg vekk for å gå på do

substantiv hankjønn

av gresk topos ‘stad’ og -graf

person med topografi som fag

adjektiv

som gjeld topografi