Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

svip

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt svipr ‘rask rørsle, skimt’

Tyding og bruk

særmerkt form, utsjånad, eigenskap eller karakter;

drag (9), dåm (3), preg (1)

Døme

dottera har ein svip av faren;
målet hans har ein svip av nordlandsk;
songane hennar har ein særmerkt svip

svipleg

adjektiv

Opphav

norrønt svipligr

Tyding og bruk

som har den rette svipen;

hag, hendig