Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

verb

suspangdeˊre

frå latin ‘hengje opp, oppheve’

mellombels løyse frå eit embete eller ei stilling
Døme
- bli suspendert frå stillinga si
mellombels oppheve ein rett eller liknande
Døme
- suspendere ei lov

substantiv inkjekjønn

bind eller bandasje som skal stø testiklane, særleg brukt av idrettsmenn;

jamfør susp

substantiv hankjønn

suspangsjoˊn

frå fransk