Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

stinke

stinka

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

gje frå seg stank;
lukte vondt;
tevje
- stinke av sterk parfyme
verke motbydeleg
- sjølvros stinkar

sneke

sneka

verb

Tyding og bruk

lukte sterkt;

stinkador

substantiv hankjønn

Opphav

tysk av stinken ‘stinke’

Tyding og bruk

dårleg, illeluktande sigar

ose

osa

verb

Opphav

Tyding og bruk

dampe (1), dunste (2)
Døme
- det oser av kleda som tørkar
lukte sterkt og vondt;
stinke
Døme
- han oser av brennevin
i overført tyding: bere sterkt preg av;
vere full av;
stråle ut
Døme
- ho oste av forakt
sende ut os (1, 2);
ryke (1)
Døme
- lampa oser

stanke 1

stanka

verb

Tyding og bruk

lukte vondt;

stank

substantiv hankjønn

Opphav

lågtysk; av stinke

Tyding og bruk

sterk, vond lukt;

ill tev

Døme

kjenne stanken frå kloakken