Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

statthaldar

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk; førsteleddet same opphav som stad (

Tyding og bruk

om eldre forhold: embetsmann som styrte ein provins eller eit landområde på vegner av ein statssjef eller ei sentralregjering

landshovding, landshøvding

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i eldre tid: statthaldar, guvernør (1)
i Finland og Sverige: administrativ leiar for eit len (3), svarande til statsforvaltar i Noreg

satrap

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom gresk og latin; frå persisk

Tyding og bruk

om eldre forhold: persisk statthaldar
herskesjuk person