Avansert søk

Nynorskordboka 1 oppslagsord

pønske, pønse

pønska, pønsa

verb

Opphav

gjennom lågtysk; frå fransk penser ‘tenkje’

Tyding og bruk

sysle med planar om å gjere noko;

grunde, spekulere

Døme

pønske på noko;
pønske ut nye lure måtar