Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
9 treff

Nynorskordboka 9 oppslagsord

overfall

substantiv inkjekjønn

Opphav

av overfalle

Tyding og bruk

brått og veldig åtak
Døme
  • det tyske overfallet på Noreg;
  • rått overfall på eldre kvinne
Artikkelside

overfalle

overfalla

verb

Tyding og bruk

brått gå til åtak på;
kaste seg over
Døme
  • tjuven overfall kasseraren;
  • bli overfallen og skamslått
Artikkelside

åtgonge

substantiv hokjønn

Opphav

etter norrønt atganga

Tyding og bruk

åtak;
overfall
Artikkelside

baklur

substantiv inkjekjønn

Opphav

jamfør lur (3

Tyding og bruk

  1. det å liggje på lur, særleg med tanke på overfall;
    Døme
    • liggje i baklur
  2. stad der ein ligg i baklur (1)
  3. folk i eit baklur (2)
Artikkelside

raid

substantiv inkjekjønn

Uttale

raid eller  ræid

Opphav

frå engelsk ‘overfall’

Tyding og bruk

  1. mindre militært åtak;
  2. rask, uventa ransaking for å finne forbrytarar, ulovlege varer og liknande
    Døme
    • politiet gjorde eit raid i huset
  3. raskt framstøyt for å gjere noko eller sikre seg noko
    Døme
    • han gjorde eit lite raid i bokhandelen;
    • raidet mot mål vart krona med eit mål
Artikkelside

åtløp, åtlaup

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt athlaup ‘overfall’

Tyding og bruk

  2. trette, slagsmål, med kniv og liknande
Artikkelside

strandhogg

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt strandhǫgg

Tyding og bruk

brått overfall på ein kyst
Døme
  • vikingane gjorde strandhogg i England og Normandie
Artikkelside

aggresjon

substantiv hankjønn

Uttale

agresjoˊn

Opphav

av latin aggredi ‘gjere åtak mot’

Tyding og bruk

  1. væpna overfall;
    Døme
    • militær aggresjon mot nabostatar
  2. kjensle eller åtferd som er prega av ei fiendtleg haldning
    Døme
    • kjenne aggresjon og hat;
    • vise aggresjon;
    • få ut aggresjonen;
    • ikkje kunne styre aggresjonen sin;
    • undertrykt aggresjon i folket
Artikkelside

kommando

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; jamfør kommandere

Tyding og bruk

  1. befaling, påbod, ordre
    Døme
    • handle på kommando;
    • lese opp ein kommando frå sjefen;
    • hunden må lære å lystre kommando
  2. ansvar og makt som sjef;
    Døme
    • han hadde kommandoen over vaktstyrken
  3. høgare militærstyresmakt
  4. lett væpna militær avdeling som er spesialtrent for sabotasjeoppdrag, overfall eller liknande
  5. ordre ein gjev ein datamaskin for å få han til å utføre ein bestemd operasjon
Artikkelside