Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

onn

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt ǫnn

Tyding og bruk

omfattande, årvisst utearbeid på ein gard;
vinne (1
Døme
- drive på med onna
- - høyonn
  - skurdonn
  - våronn
periode da ein driv onnearbeid
Døme
- det er midt i onna
hast, skunding;
annsemd
Døme
- eg har slik onn på meg
arbeidsvilje, trott
Døme
- det er ikkje noka onn med dei

onnimellom

adverb

Tyding og bruk

i tida mellom onnene, særleg mellom våronna og slåtten