Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

kuriositet

substantiv hankjønn

Opphav

av latin curiositas ‘nyfikne’; jamfør kuriøs

Tyding og bruk

merkverdig ting;
sjeldsynt ting;
Døme
  • ho samla på kuriositetar;
  • saka var ein kuriositet;
  • som ein kuriositet nemnde han at han likte å byggje med lego

Faste uttrykk

  • for kuriositetens skuld
    for moro skuld;
    som ei artig tilleggsopplysing
    • desse sakene fortalde dei mest for kuriositetens skuld

for kuriositetens skuld

Tyding og bruk

for moro skuld;
som ei artig tilleggsopplysing;
Døme
  • desse sakene fortalde dei mest for kuriositetens skuld

raritet

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

merkeleg, sjeldsynt ting;
Døme
  • kjøpe raritetar;
  • språklege raritetar

kuriosum

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin; jamfør kuriøs

Tyding og bruk

merkeleg ting;
Døme
  • nemne som eit kuriosum