Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

substantiv inkjekjønn

kapiteˊl

av latin capitellum, diminutiv av caput ‘hovud’; jamfør kapital (

adjektiv

korintisk stil
stilart som særmerkjer seg med søyler som har korgforma kapitel (1) prydde med lauvverk

substantiv inkjekjønn

norrønt kapituli, kapitulum, av latin capitulum, diminutiv av caput ‘hovud’; jamfør kapitel

del eller avsnitt i bok, rapport eller liknande, ofte med overskrift
Døme
- kome til siste kapittel i boka;
- boka er delt inn i kapittel;
- ho las dei fem første kapitla
- - innleiingskapittel
  - underkapittel
i overført tyding: del av ei utvikling, forhold, livsløp eller liknande
Døme
- eit avslutta kapittel i livet
munkane eller prestane i eit kloster eller ei kyrkje;
styre for ein kyrkjeleg orden
- - domkapittel

eit avslutta/tilbakelagt kapittel
noko ein har gjort seg ferdig med
minna var eit avslutta kapittel;
å betale tv-lisens er eit tilbakelagt kapittel
eit kapittel for seg
noko heilt spesielt
feiringa var eit kapittel for seg
eit mørkt kapittel
ei vond hending eller sak
eit mørkt kapittel i kolonihistoria;
sesongen vart eit mørkt kapittel for laget
eit syrgjeleg kapittel
ei tragisk historie frå byrjing til slutt
avisa kalla reforma eit syrgjeleg kapittel