Avansert søk

Nynorskordboka 1 oppslagsord

finesse

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk ‘finleik’

Tyding og bruk

noko som er kunstferdig, raffinert, fikst, sinnrikt;

fin nyanse;

fint handlag

Døme

tekniske finessar;
denne finessen må eg lære meg