arr 1
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt ærr, ørr; tyding 3 frå bokmålTyding og bruk
- merke i huda, særleg etter sår
Døme
- arr etter knivskade
- i overført tyding: spor etter fysisk eller psykisk krenking
Døme
- arr i landskapet;
- arr i sjela
- i botanikk: den øvste delen av griffelen i ein blomster, der pollenet blir fanga opp