Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
Ett treff

Nynorskordboka 26 oppslagsord

eigenleg, eigentleg

adjektiv

Opphav

frå lågtysk, jamfør norrønt eiginligr ‘eigen, særleg’; av eigen

Tyding og bruk

  1. verkeleg, sann;
    Døme
    • i eigenleg forstand;
    • den eigenlege grunnen;
    • dei eigenlege eigarane av bustaden;
    • den eigenlege sanninga
  2. frå byrjinga;
    Døme
    • han var eigenleg prest
    • brukt som adverb
      • ecru tyder eigenleg ‘ubleikt’
  3. brukt som adverb: i røynda;
    strengt teke;
    i grunnen
    Døme
    • kva meiner du eigenleg?
    • eigenleg burde eg liggje til sengs;
    • eigenleg var ho ikkje så snill
Artikkelside

effektiv

adjektiv

Opphav

av latin effectivus ‘verksam’; samanheng med effekt

Tyding og bruk

  1. som verkar godt eller tener føremålet godt;
    som raskt når eit godt resultat;
    føremålstenleg, verksam;
    dugande
    Døme
    • ein effektiv metode;
    • effektive tiltak;
    • effektiv utnytting av plassen;
    • effektiv kontroll;
    • ei effektiv leiing;
    • ho er svært effektiv
    • brukt som adverb
      • arbeide effektivt
  2. reell, røynleg, faktisk (når ein ser vekk frå avbrot eller liknande)
    Døme
    • effektiv arbeidstid

Faste uttrykk

  • effektiv rente
    rente på lån per år, irekna gebyr og andre kostnader;
    til skilnad frå nominell rente
Artikkelside

de facto

adverb

Uttale

de fak’to

Opphav

av latin factum

Tyding og bruk

  1. i jus: same om det finst rettsleg grunnlag eller ikkje;
    til skilnad frå de jure
    Døme
    • godkjenne ein stat de facto
  2. i røynda, i praksis;
    Døme
    • dei som de facto bestemmer;
    • butikken er de facto lagd ned
Artikkelside

datum

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

frå latin ‘(det) som er gjeve’, av dare ‘gje’

Tyding og bruk

  1. eldre nemning for dato
  2. faktisk opplysning;
    jamfør data (2
Artikkelside

bløffe

bløffa

verb

Opphav

av engelsk bluff (verb)

Tyding og bruk

medvite villeie nokon ved å framstille noko annleis enn det faktisk er;
Døme
  • prøve å bløffe tollarane;
  • bløffe seg fram
Artikkelside

beviseleg, bevisleg

adjektiv

Uttale

beviˊseleg; beviˊsleg

Opphav

frå lågtysk bewislik

Tyding og bruk

som det finst bevis for;
Døme
  • ei beviseleg underbudsjettering
  • brukt som adverb
    • talet er beviseleg gale
Artikkelside
Side 3 av 3