Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

tort

substantiv hokjønn

Opphav

fransk, av latin torquere ‘vri, plage’; jamfør torsjon

Faste uttrykk

tort og svie
ulempe eller skade som er resultat av eit tap, ein urett eller ei krenking
få vederlag for tort og svie

tore 3

tora

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt þora

Tyding og bruk

ha mot til;
våge (2, 2)
Døme
- ho torer ikkje svare;
- berre kom, om du torer;
- dei torde ikkje å gå ut;
- vi må tore å diskutere vanskelege saker;
- ein må tore å skilje seg ut;
- torer du stole på han?
- kva vil du, om eg torer spørje?
vere mogleg, sannsynleg eller rimeleg;
kunne (2, 4) kanskje
Døme
- det torer vel hende;
- dette torer vere det viktigste

svie

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt sviði

Tyding og bruk

brennande verk;
stikkande smerte
Døme
- det var sterk svie i såret;
- ha svie i andletet;
- kjenne svie i brystet
skade eller tap ein har lide

Faste uttrykk

etter den søte kløen kjem den sure svien
når du først har late lysta rå, må du òg bere følgjene
tort og svie
ulempe eller skade som er resultat av eit tap, ein urett eller ei krenking
få vederlag for tort og svie

tort og svie

Tyding og bruk

ulempe eller skade som er resultat av eit tap, ein urett eller ei krenking;

Sjå: svie, tort

Døme

få vederlag for tort og svie