Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

suveren 1

substantiv hankjønn

Uttale

suvereˊn

Opphav

Tyding og bruk

fyrste (, 1), konge (, 1);

suveren 2

adjektiv

Opphav

frå fransk ‘høgast’

Tyding og bruk

fri, sjølvråden, ubunden
Døme
- ein suveren stat
svært god eller dyktig
Døme
- ho er suveren i engelsk;
- vere suveren i ein konkurranse
- brukt som adverb:
  spele heilt suverent
absolutt, fullstendig
Døme
- ei suveren forakt for spelereglane
- brukt som adverb:
  suverent sjå bort frå klagene

overlegen

adjektiv

Opphav

frå lågtysk, opphavleg ‘som ligg oppe på motstandaren i ein brytekamp’

Tyding og bruk

meir dugande, betre;
i særklasse;
suveren (2
Døme
- ho var heilt overlegen i alt
klar (1, 7)
Døme
- ein overlegen siger
- brukt som adverb:
  vinne overlegent
som har store tankar om seg sjølv;
hoven, innbilsk, sjølvgod
Døme
- ein overlegen fyr

kaldblodigheit

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å vere kaldblodig (2)

Døme

utføre ei ugjerning med kaldblodigheit;
redningsmannskapet synte suveren kaldblodigheit