Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

polyteisme

substantiv hankjønn

Uttale

polite-isˊme

Opphav

jamfør poly- og teisme

Tyding og bruk

tru på fleire gudar;

motsett monoteisme

fleirguderi

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å dyrke fleire gudar;

monoteisme

substantiv hankjønn

Uttale

monote-isˊme

Opphav

gjennom fransk, frå gresk; jamfør mono- og teisme

Tyding og bruk

tru på ein einaste, personleg gud;

til skilnad frå panteisme og polyteisme

polyteist

substantiv hankjønn

Uttale

polite-isˊt

Tyding og bruk

person som trur på fleire gudar;

jamfør polyteisme

polyteistisk

adjektiv

Uttale

polite-isˊtisk

Tyding og bruk

som gjeld polyteisme

Døme

polyteistiske religionar