Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

magma

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

frå gresk ‘deig’, av massein ‘kna’

Tyding og bruk

glødande, smelta bergarter i jordskorpa, til dømes lava (1)

vulkan

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin, av Vulcanus, namn på den romerske eldguden som ein trudde hadde smie i vulkanane

Tyding og bruk

stad (ofte kjegleforma fjell) med opning i jordskorpa der magma og gass bryt fram frå det indre av jorda under utbrot;
eldsprutande fjell
Døme
- det spruta eld og rann lava frå vulkanen;
- ein slokna vulkan
i overført tyding: (person med) sterke kjensler som kan gje seg kraftige uttrykk
Døme
- han vart ein vulkan av raseri

Faste uttrykk

leve på ein vulkan
leve under svært ustabile, utrygge tilhøve

plutonisme

substantiv hankjønn

Opphav

etter namnet til guden for underverda i gresk mytologi, Pluton

Tyding og bruk

i geologi: teori som går ut på at djupbergartane er storkna (og krystallisert) magma

plutonisk

adjektiv

Opphav

etter namnet til guden for underverda i gresk mytologi, Pluton

Tyding og bruk

om bergarter: som er laga av magma nede i jordskorpa;

magmatisk

adjektiv

Tyding og bruk

som består av storkna magma

Døme

magmatiske bergarter

feltspat

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk av Feld ‘mark’ og Spat ‘spat’

Tyding og bruk

stor gruppe mineral som er danna ved størkning og krystallisering av magma

magmakammer

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

avgrensa rom i jordskorpa som inneheld magma