Avansert søk

3 treff

Nynorskordboka 3 oppslagsord

gradbøying

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å gradbøye;

superlativ 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin (gradus) superlativus ‘den høgaste (grada)'

Tyding og bruk

i grammatikk: høgaste grad (1, 3) ved gradbøying av adjektiv og adverb;
Døme
  • 'rikast' er superlativ av 'rik'

komparasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

  1. i grammatikk: gradbøying
    Døme
    • komparasjon av adjektiv