Avansert søk

Nynorskordboka 1 oppslagsord

forstue 2, forstuve

forstua, forstuva

verb

Opphav

frå lågtysk, av for- (; etterleddet samanheng med stuke (

Tyding og bruk

skade (kroppsdel) ved at leddflatene forskyv seg;

Døme

forstue okla, handa

brukt som adjektiv
- to forstua fingrar