Avansert søk

Nynorskordboka 42 oppslagsord

fanden 1

substantiv hankjønn

Opphav

truleg av frisisk fannen ‘freistar’

Tyding og bruk

djevelen;

Døme

vere styggare enn fanden sjølv

Faste uttrykk

dra fanden i vald
fare langt bort
fanden er laus
alt går gale
fanden og hans oldemor
alle vonde krefter
fanden veit
kven veit;
det er uvisst
fanden veit kor han er blitt av
før fanden har fått sko på
svært tidleg på dagen
gje fanden veslefingeren
gje litt etter
måle fanden på veggen
svartmåle stoda eller framtida
som fanden les Bibelen
på ein vrang og vondsinna måte eller på ein måte som er til fordel for ein sjølv

fanden 2

interjeksjon

Opphav

same opphav som fanden (

Tyding og bruk

fanden veit

Tyding og bruk

kven veit;

det er uvisst;

Sjå: fanden

Døme

fanden veit kor han er blitt av

som fanden les Bibelen

Tyding og bruk

på ein vrang og vondsinna måte eller på ein måte som er til fordel for ein sjølv;

Sjå: fanden

gje fanden veslefingeren

Tyding og bruk

gje litt etter;

Sjå: fanden

før fanden har fått sko på

Tyding og bruk

svært tidleg på dagen;

Sjå: fanden

fanden er laus

Tyding og bruk

alt går gale;

Sjå: fanden

mannen med hóven

Tyding og bruk

djevelen;

Sjå: hov

stikke fram hestehoven

Tyding og bruk

(etter førestillinga om at fanden har hestefot) røpe sitt eigenlege føremål, sine eigenlege tankar og meiningar;

dra fanden i vald

Tyding og bruk

fare langt bort;

Sjå: fanden, vald

Side 1 av 5

Resultat per side: