Nynorskordboka
allmuge, ålmuge
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein allmuge | allmugen | allmugar | allmugane |
| ein ålmuge | ålmugen | ålmugar | ålmugane |
Opphav
norrønt almúgi, -múgrTyding og bruk
- særleg før, i bunden form eintal: småkårsfolket, folket på landet
Døme
- embetsmennene saug ut allmugen
- òg i sms som
- allmugekone
- allmugemann
- særleg før, i samansetningar: