Nynorskordboka
buplikt
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei buplikt | buplikta | buplikter | bupliktene |
Opphav
av bu (3Tyding og bruk
plikt til å bu på ein viss stad, til dømes på ein gard som ein eig
Døme
- eigaren er pålagt bu- og driveplikt