Artikkelside

Nynorskordboka

ætt

substantiv hokjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ei ættættaætterættene

Opphav

norrønt ætt (átt); samanheng med eige (2

Tyding og bruk

  1. samnemning på alle dei som er (eller reknar seg å vere) etterkomarar etter ein og same person;
    òg: familie
    Døme
    • han skjemmer ikkje ætta;
    • same ætta hadde budd på garden i fleire hundre år;
    • han var av dei gjævaste ættene i landet;
    • samle heile ætta;
    • dei var i ættav same ætt;
    • han var i ætt med grannenav same ætt som grannen
  2. Døme
    • den unge ætta som no veks opp
    • vind og vêr frå ein viss kant;
      vêr av eit visst slag;
      luft
      • det er ingen varme i ættavinden bles ikkje frå ein slik kant at det er varmt;
      • det er så kald (ei) ætt i dag
  3. gruppe på åtte runer, det vil seie av den eldre runerekkja

Faste uttrykk

  • miste ætta
    bli ættvill