Nynorskordboka
ærend
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit ærend | ærendet | ærend | ærenda |
Opphav
norrønt erendi, ørendiTyding og bruk
- gjeremål, ombod, oppdrag (som ein blir send av andre eller sjølv går for å greie med)
Døme
- kva ærend hadde han?
- gjere, utføre eit ærend;
- eg går ikkje utan eg har ærend
- bod(skap), melding
Døme
- ha (eit) ærend til – ha eit bod til; sikte til;
- han hadde eit ærend til meg i same stykket
- tur for å utføre eit gjeremål, oppdrag og liknande
Døme
- gå, springe ærend for nokon;
- vere eit ærend i byen;
- gå (i) eins ærend – gå berre med eitt einskilt føremål;
- gå nokons ærend – òg overf: arbeide, verke for nokon (i løynd);
- gjere seg ærend til byen – finne på noko så ein kan kome til byen