Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei ære	æra	ærer	ærene

seint norrønt æra; frå lågtysk ere

vyrdnad, heiderleg omdømme, gjetord, ry, glans, respekt
Døme
- vinne ære
- i ordtak:
  når lorten kjem til ære, veit han ikkje korleis han vil vere;
  kome til (heider og) ære;
  setje si ære i å gjere det bra
(sterk) ros, høg grad av påskjøning, hylling;
ærevising
Døme
- dette er til ære for deg
- æra er lettare gått enn fått;
  det var ei ære for staden at kongen kom på vitjing;
  gjere ære på ein – rose, hylle ein;
  han gjorde oss den æra at han kom;
  vere all ære verd – fortene ros, vørdnad
noko som heidrar ein, noko som gjev vyrdnad, gjetord
Døme
- det er ikkje stor ære i det;
- det er inga ære i slikt
kjensle hos det einskilde mennesket av indre verd;
sjølvvyrdnad;
sjølvkjensle
Døme
- ho bar inga ære i seg;
- dette går på æra mi;
- gå på æra laus;
- eit folk utan ære;
- gå eins ære for nær
- òg: godt namn og rykte
  redde æra
- i høgtideleg lovnad
  underskrive sjølvmeldinga på ære og samvit
sømd
Døme
- i tukt og ære;
- ikkje ha ære i livet
beine (1, teneste
Døme
- gjere ein ei ære;
- den som gjer ei ære, får ei ære att;
- den eine æra er den andre verd

gjere ære på maten
vise at ein set pris på maten
ha/få æra for
vere den som fortener ros for (noko)
dei frivillige har all æra for framgangen;
mor mi skal få mykje av æra for at eg hadde ei så fin barndom
vise nokon den siste æra
vere til stades i gravferda til nokon